عاشقانه های محمدرضا سلامات

دیگه چند وقته که خونه

جایی واسه من نداره

آخه هرجایی بشینم 

تو رو یاد من میاره

دیگه رد دادم خدایی

مغز من کشش نداره

 خونمون دیگه عزیزم

بی تو آرامش نداره

شده نقاشی از عشقت

 رو تن من خود زنی هام

برگرد شاید دلت سوخت ...

من هنوز تنهای تنهام

عغده ی نبودنت رو

 تو دلم دارم هنوزم

خیلی وقته رفتی واز 

داغ رفتنت میسوزم

دیگه اون خدا هم حتی

 منو یادش رفته انگار

از تب رفتنت اینجا

شدم افتاده و بیمار